Powszechnie wiadomo, że wytwarzanie przyrostowe jest niezwykle przydatne na Ziemi, ale co z przestrzenią kosmiczną? Od pewnego czasu druk 3D uważany jest za jedną z wiodących technologii do zastosowań związanych z eksploracją kosmosu. I to zostało ostatnio potwierdzone. NASA ogłosiła, że jeden z dwóch nowych Instytutów Badań Technologii Kosmicznych (STRI) będzie w całości poświęcony zrozumieniu i szybkiej certyfikacji części metalowych wykonanych przy użyciu technologii wytwarzania przyrostowego.

Wykorzystanie technologii druku 3D z pewnością nie jest obce NASA. Agencja od dawna przyjmuje technologię AM, testując jej możliwości w różnych zastosowaniach, w tym w tworzeniu części rakiet, żywności drukowanej w 3D na ISS, a nawet możliwości budowy na ciałach pozaziemskich. Ale to ogłoszenie jeszcze wyraźniej pokazuje zaangażowanie firmy w integrację nowych i innowacyjnych technologii, takich jak druk 3D, jako sposób na osiągnięcie długoterminowych celów eksploracyjnych. Każdy instytut będzie kierowany przez zespoły z amerykańskich uniwersytetów w celu stworzenia „multidyscyplinarnych programów badań i rozwoju technologii o kluczowym znaczeniu dla przyszłości NASA”. Za tę pracę każdy z nich otrzyma do 15 milionów dolarów w ciągu pięciu lat.

Jeden z STRI będzie poświęcony zrozumieniu i certyfikacji metalowych drukowanych części 3D do lotów kosmicznych (zdjęcia: NASA)

Czego możemy oczekiwać od Instytutu Opartej na Modelach Kwalifikacji i Certyfikacji Wytwarzania Addytywnego?

Ale jak dokładnie będzie badane AM? Cóż, tym instytutem będzie Institute for Model-Based Qualification & Certification of Additive Manufacturing (IMQCAM), współkierowany przez Carnegie Mellon University w Pittsburghu i Johns Hopkins University w Baltimore. Jak sama nazwa wskazuje, jego celem jest ulepszanie modeli komputerowych części metalowych drukowanych w 3D w celu rozszerzenia zastosowań w lotach kosmicznych oraz poprawy kwalifikacji i certyfikacji części. Odbędzie się to za pomocą cyfrowych bliźniaków, aby pomóc inżynierom zrozumieć możliwości i ograniczenia części, w tym stopień naprężenia, jaki części mogą wytrzymać, zanim się zepsują.

Te bardzo dokładne przewidywania właściwości metalowych części drukowanych w 3D będą miały kluczowe znaczenie dla poznania właściwości części jeszcze przed ich wykonaniem, co czyni je kluczowym elementem późniejszej certyfikacji. Ponadto te cyfrowe bliźniaki zostaną wykonane z materiałów używanych w lotach kosmicznych, które są już powszechnie używane do drukowania 3D, takich jak opracowany przez NASA stop miedzi, chromu i niobu GRCop-42. Naukowcy będą mogli również wykorzystać te modele do oceny i modelowania nowych materiałów do zastosowań kosmicznych.

źródło: https://www.3dnatives.com/en/nasa-additive-manufacturing-institute-220320234/#!